Interview met De Telegraaf

Toen Mirjam de Boer (58) de diagnose darmkanker kreeg, besloot ze het roer om te gooien. Ze neemt ontslag bij haar kantoorbaan en emigreert naar Portugal, waar ze ondanks haar stoma, volop geniet van het leven. “Dit is nou eenmaal wie ik ben, ik ben allang blij dat ik nog leef.”

Darmkanker

Mirjam kreeg tien jaar geleden te horen dat ze darmkanker heeft. “Er zat bloed bij mijn ontlasting, dus ik wist eigenlijk al dat er iets niet goed was. Uiteindelijk heb ik hier te lang mee doorgelopen en bleek dat er een kwaadaardige poliep in mijn darmen zat. Het bleek een ernstige vorm van kanker te zijn. Vanaf dat moment stond mijn wereld even stil. Mijn zoon, die ik grotendeels alleen opvoedde, vroeg of ik zou overlijden. Hierdoor realiseerde ik me dat ik het helemaal anders wilde gaan doen.”

Vanaf het moment dat ze ziek is, besluit Mirjam haar leven om te gooien. “Destijds was ik altijd keihard aan het werk. Maar toen ik de diagnose kreeg, besloot ik mijn baan op te zeggen en me volledig te richten op mijn yoga- en massagepraktijk. Terwijl ik niet eens wist ik of ik de kanker zou overleven, koos ik ervoor om een totaal andere koers te varen. Dat was enorm spannend, maar ik wilde iets doen wat ik écht leuk vond.”

Stoma

De kanker bleek ernstiger te zijn dan eerst door de artsen werd ingeschat. “Alles moest worden verwijderd en ik kreeg een stoma.” Mirjam is er nooit onzeker over geweest dat ze een stoma draagt. “Ik heb geprobeerd om geen waarde te hechten aan de vooroordelen die er bestaan over een stoma. Dit is nou eenmaal wie ik ben, ik ben allang blij dat ik nog leef.”

Toch zorgt een stoma soms ook voor lastige momenten. “Natuurlijk is het geen pretje als je een lekkage krijgt, en je bent er dagelijks mee bezig. Maar dat is vergelijkbaar met het slikken van de pil. Het zit gewoon in mijn systeem. Ik kan nog steeds zwemmen en naar de sauna. Mijn stoma heeft me dus nooit in de weg gezeten en ik voel me er ook niet minder aantrekkelijk door.”

Traumatisch

In de vijf jaar die na de diagnose volgden, stond Mirjam nog onder controle. “Inmiddels ben ik gelukkig genezen, maar het hele traject is voor mij behoorlijk traumatisch geweest. Ondanks dat ik net zoveel kans heb als ieder ander om weer kanker te krijgen, stond ik tijdens iedere controle doodsangsten uit. Als ik een ziekenhuis binnenstap, krijg ik nog steeds overal de rillingen. Het was echt een hele zware tijd.”

Portugal

Na deze heftige periode, past het leven in Nederland niet meer bij Mirjam. “Iedereen zit hier gevangen in een routine en is enorm gehaast. Omdat ik zo dicht bij de dood ben geweest, kreeg ik het heel benauwd van dit drukke leven vol verplichtingen. Je kan morgen dood zijn, dus waarom zou je niet ultiem willen genieten van je leven?”

Wanneer Mirjam op internet ziet dat er in Portugal een stuk land te koop staat, besluit ze de sprong te wagen. “Voor mijn gevoel leef ik in mijn extra tijd, dus besloot ik de kans met beide handen aan te grijpen. In Portugal schijnt vaak de zon, waar ik enorm blij van word. De rust en kwaliteit van leven is hier veel groter.” Ze verhuurt hier… en organiseert yoga retreats, “Ik vind het heel fijn dat ik een plek kan bieden voor mensen die tot rust willen komen.”

Accepteren

Ook ontvangt Mirjam veel gasten die een zelfde soort proces hebben doorgemaakt als zij. “Veel mensen met een stoma zijn hier heel erg mee bezig of vinden het lastig. Ik probeer altijd mee te geven dat ze het maar beter kunnen accepteren, omdat er niks aan te veranderen is. Anders ben je de rest van je leven aan het mopperen. Maar daarin probeer ik ze te ondersteunen en hoop ik iets voor ze te kunnen betekenen.”

Wegcijferen

Mirjam heeft veel geleerd door haar ziekte en het proces wat daarop volgde. “Veel mensen gaan confrontaties het liefst uit de weg, terwijl het heel belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven. Ook cijferen we onszelf in het dagelijks leven vaak weg. Dat doe ik nu echt niet meer, want niemand heeft hier iets aan. Als jij doet wat je zelf leuk vindt, profiteert ook jouw omgeving daarvan.”

Ze kijkt heel positief naar de toekomst. “Mijn eerste kleinkind kan ieder moment geboren worden. Ik vind het ongelofelijk bijzonder dat ik dat nog mag meemaken. Daarbij zit ik hier op een fantastische plek en hoop ik nog veel gasten een bijzondere vakantie te kunnen bezorgen.”

Eva Slot, De Telegraaf 6-1-2025